Akcja filmu rozgrywa się na dworze feudała w średniowiecznej Japonii. Samuraj Tsugumo Hanshiro, który według kodeksu okrył się hańbą, przygotowuje się do popełnienia rytualnego harakiri. Naprzeciw niego zasiada urzędnik dworski, który chce się upewnić, że Hanshiro traktuje swoje postanowienie poważnie. Opowiada mu historię ronina, Chijiiwa Motome, który przybył tutaj kilka miesięcy wcześniej w tym samym celu, a jego wizyta zakończyła się sceną jak z horroru. Hanshiro zaczyna swoją opowieść, z której wynika, że znał Motome, a cała historia jest bardziej skomplikowana niż to się wydawało - czy honor samuraja znaczy więcej niż jego zobowiązania wobec rodziny?
Ten film przyciągał do kin wielu widzów, ustawiających się w kolejki. Pytanie, czy sprawił to obraz człowieka wypruwającego sobie flaki czy może jednak był to triumf dobrej sztuki w kinie? To pytanie dla socjologa, niemniej film jest nietypowy i każdy powinien go obejrzeć, choćby po to, aby trochę przybliżyć sobie obyczajowość japońską. Jest też drastyczną krytyką kodeksu samurajów. Film został zrealizowany w formie sztuki antycznej, jest i baletem i pantomimą i przypowieścią. Ale przede wszystkim pokazuje rzeczywistość historyczną, społeczeństwo klasowe feudałów, samurajów i chłopów. To wyjątkowy film, chociaż nie najłatwiejszy w odbiorze. Jego remake z 2011 roku był dużo gorszym filmem.
reżyser | ||
scenariusz | ||
scenariusz |
jako Hanshiro Tsugumo | ||
jako Kageyu Saito | ||
jako Miho Tsugumo | ||
jako Motome Chijiiwa | ||
jako Hikokuro Omodaka | ||
jako Hayato Yazaki | ||
jako Umenosuke Kawabe |