Niki Junpei jest entomologiem, bada owady. Wybiera się na wycieczkę nad morze, aby na wydmach morskiego wybrzeża będzie szukać nowych gatunków. Podczas poszukiwań nie zauważa upływu czasu i spóźnia się na ostatni autobus powrotny. Na wydmach spotyka mężczyznę, który proponuje mu, że nocleg w znajdującym się nieopodal domku. Razem idą do domku należącego do pewnej kobiety, aby dostać się do środka trzeba zejść w dół po drabince, gdyż cały domek jest zakopany w wydmach. Ale rano Niki nie może wydostać się na powierzchnię i okazuje się, że był to tylko podstęp, żeby go uwięzić. Ma odtąd dzielić życie wdową, właścicielką domu, ale będzie odtąd trzymany w dziurze z piasku. Jego głównym zadaniem jest walka z piaskiem, który nieustannie zasypuje chatę i całą wioskę. Z czasem Niki nabiera szacunku dla okolicznych ludzi walczących o przetrwanie, zaczyna go również fascynować sama wdowa.
Film rozgrywa się w zamkniętej przestrzeni, która doskonale oddaje uczucie uwięzienia i uwypukla zachowania bohaterów zamkniętych na małej przestrzeni. Film ten, pokazujący jednostkę zdaną wyłącznie na siebie, to arcydzieło filmu egzystencjalnego w Japonii. Film jest znakomicie zrealizowany, oddaje całą klaustrofobiczną atmosferę panującą w chacie, do tego bardzo dobra muzyka i zdjęcia. Wszechobecny piasek, wciskający się wszędzie, gdzie tylko może, wpływa bezpośrednio na losy ludzi, którzy mierzą się z jego siłą. To chyba najlepszy obraz wydm i piasku pokazany w filmie. Poza tym mamy w filmie świetną grę aktorów, w końcu to na nich leżał głównie ciężar filmu. To świetny film, ale ze względu na swoją atmosferę nie wiem, czy ktoś chciałby go obejrzeć ponownie.
dodaj komentarz
 |
 |
reżyser | |
|
scenariusz | |
|
scenariusz |
|
jako woman | |
|
jako Niki Junpei | |
|
jako Niki’s wife | |
|
||
|
||
|
||
|
