Główny bohater, Isaac, jest autorem telewizyjnych komedii, ale nie lubi tego co robi, ani kompromisów, jakich wymaga show biznes, choć ma dzięki niemu sławę i bogactwo. Bez przerwy mówi o napisaniu książki, ale nigdy nie potrafi się do tego zabrać. Jego żona porzuciła go dla innej kobiety i pisze książkę o ich nieudanym małżeństwie, co go denerwuje, tym bardziej, że w książce oskarża go o przejechanie jej i jej przyjaciółki samochodem. Isaac zaczyna spotykać się z dużo młodszą od siebie dziewczyną, ale w końcu zrywa z nią z powodu różnicy wieku. Następnie zakochuje się w Mary, pseudointelektualistce i nowojorskiej snobce. Ona z kolei jest związana potajemnie z żonatym mężczyzną. Po wszystkich zawirowaniach, powierzchowności zachowań i słów, na koniec Isaac porzuca swój manieryzm i dostaje lekcję pokory.
Ten film to jeden z wielu Woody Allena, z jego ogromnym choć niełatwym poczuciem humoru. Przedstawia obraz Nowego Jorku, miasto zostało odmalowane jako marzenie głównego bohatera, a nie rzeczywistość, zainscenizowane za pomocą wspaniałych czarno-białych zdjęć. Do tego świetna muzyka George’a Gershwina. Dialogi w tym filmie, jak zawsze u Allena, mają kapitalne znaczenie, są błyskotliwe i zabawne, ale trzeba się w nie wsłuchać. Ten film to arcydzieło, suma stylu, obrazów, światła i humoru Allena. Komedia, która wyśmiewa konformistyczne i podyktowane modą postawy, tylko pozornie wyrafinowane i niekonwencjonalne.
dodaj komentarz
   |
 |
reżyser | |
|
scenariusz | |
|
scenariusz |
|
jako Isaac Davis | |
|
jako Jill | |
|
jako Tracy | |
|
jako Mary Wilkie | |
|
jako Dennis | |
|
jako Emily | |
|
jako Connie | |
|
jako Yale |
