W roku 1925 rząd młodego Związku Radzieckiego, który opłakuje zmarłego przed rokiem Lenina, pragnie uczcić 20 rocznicę rewolucji 1905 roku i zleca młodemu reżyserowi zrealizowanie filmu. Z przedstawionego monumentalnego projektu Eisenstein wybiera tylko jeden epizod (w oryginalnym scenopisie zajmował około 50 linijek) - bunt załogi pancernika "Kniaź Potiomkin" w odeskim porcie. Następnie zrobił z filmu klasyczną tragedię, podzieloną na 5 aktów.
Akt pierwszy "Ludzie i czerwie". Załoga odmawia jedzenia, które jest zepsute i robaczywe, marynarzom przewodzi bosman, a oficerowie i lekarz okrętowy ignorują fakty i wydaja opinię, że jedzenie jest dobre. W obliczu kar za niesubordynację niektórzy marynarze ustępują, ale inni nie.
Akt drugi "Dramat na rufie". Ci, którzy odmówili jedzenia zostają aresztowani i skazani na śmierć. Na pokładzie stają przed plutonem egzekucyjnym, ale strzelcy odmawiają strzelania do nich. Jest to sygnał do buntu. Załoga przejmuje okręt, zabija oficerów, a lekarza wyrzuca za burtę.
Akt trzeci "Apel poległych". W trakcie zamieszania ginie przywódca buntu - bosman. Okręt wpływa do portu w Odessie i ciało zostaje złożone w doku. Tłum chce go uczcić o oddać hołd i okazać poparcie dla buntowników.
Akt czwarty "Schody w Odessie". Przybywa oddział Kozaków, aby stłumić bunt. Żołnierze strzelają do bezbronnego tłumu, zabijając mężczyzn, kobiety i dzieci. Zwartymi szeregami schodzą po schodach. Gdy artyleria z pancernika wystrzeliła pociski w stronę Kozaków, na okręt dociera wiadomość, że do stłumienia buntu wysłano flotę.
Akt piąty "Spotkanie z carską flotą". Pancernik i jego załoga wywiesiła czerwoną flagę i wypływa, aby stawić czoła nadpływającym jednostkom. Jednak, gdy drogi ich się skrzyżowały, rozległy się przyjazne okrzyki i "Kniaź Potiomkin" odpłynął bez jednego strzału.
To najważniejszy i najsłynniejszy film w historii kina. Jest to debiut 27-letniego Sergieja Eisensteina. Arcydzieło, świetnie zmontowane, można napisać całą opowieść o sposobach radzenia sobie z ruchem i montażem m.in. sceny filmowane były ruchomą kamerą. Pod względem tempa narracji przewyższa o 70 lat późniejsze wideoklipy. Ten film natychmiast stał się klasykiem w ZSRR, chociaż w Europie nie budził on tak silnych emocji, nawet pomimo zdobywanych nagród, trafił do kin znacznie później i to głównie do kin studyjnych. Wywarł ogromny wpływ na niezliczone filmy, które nakręcono po nim.
dodaj komentarz
  |
 |
reżyser | |
|
scenariusz | |
|
scenariusz |
|
jako bolshy officer Grigorij Wakalinczuk | |
|
jako naval captain Golikow | |
|
jako chief Giliarowski | |
|
jako young sailor | |
|
jako warring sailor | |
|
jako recruit |
