Film z życia Anglii lat 1960-tych, gdzie kwitnie styl życia oparty na kulturze pop, z młodymi bożyszczami, nową muzyką, ekstrawaganckimi elementami statusu nowego pokolenia. Głównym bohaterem jest fotograf mody Thomas, robiący karierę w swojej branży, egoistyczny, bogaty i przekonany o swojej wartości. Poza pracą krąży po Londynie w poszukiwaniu natchnienia. Podczas jednej z takich wypraw zauważa parę ludzi w parku. Z ciekawości podąża za nimi i robi im zdjęcia. W jego studio pojawia się młoda kobieta, która bez emocji oferuje siebie w zamian za zwrot tych zdjęć. Thomas odmawia, ale na powiększeniach zdjęć dostrzega ślady mogące wskazywać na to, że dokonał zapisu zbrodni. Znajduje nawet zwłoki, które potem znikają...
Bardzo dobry film o sztuce w ogóle, a o fotografice w szczególności. Świetnie wyreżyserowany i zagrany, stara się odpowiedzieć na odwieczne pytanie o prawdziwość sztuki, o jej wpływ na życie człowieka. O tym, że sztuka łamie wszelkie zasady prywatności, że nawet zdjęcie nie może być uznane za odzwierciedlenie prawdy. Po raz pierwszy widać, że dzięki sztuce można z brzydkiej, nieciekawej dziewczyny wykreować modelkę i odwrotnie - piękną dziewczynę całkowicie pozbawić uroku. Bez sztuki nie da się żyć, ale nie można zapominać o rzeczywistości. W tym filmie zagrało dwoje świetnych aktorów, nieco zapomnianych: David Hemmings i Vanessa Redgrave. Film został nakręcony na podstawie opowiadania Julio Cortázara "Babie lato". Otrzymał główną nagrodę na festiwalu w Cannes.