John Keating, niekonwencjonalny nauczyciel, zatrudnia się w jednym z konserwatywnych szkół prywatnych w Nowej Anglii, w którym zresztą sam był przed laty uczniem. Atmosfera panująca w szkole jest oschła, ściśle przestrzegane są tradycyjne reguły, obowiązuje wychowanie młodzieży oparte na dewizie: "tradycja, honor, dyscyplina, doskonałość". To szkoła, gdzie prawdziwe pragnienia i osobowości uczniów są głęboko ukryte. Tym skostniałym poglądom Keating przeciwstawia niekonwencjonalne metody wychowawcze. Swymi apelami do młodzieży o zachowanie duchowej wolności powoduje powstanie tytułowego Stowarzyszenia, propagującego indywidualizm, również w życiu codziennym, oraz zwrócenie uwagi na swobody artystyczne. Uczniowie zaczynają poznawać dawno zapomniane utwory, a także odkrywają prawo do własnych marzeń, buntu, wolności. Szczególnie zawsze aktualna jest zasada wyznawana przez Stowarzyszenie "carpe diem". Jeden z uczniów chce zrealizować swoje marzenia i występuje w sztuce teatralnej, za co jego ojciec chce go wysłać do szkoły wojskowej.
Film wzbudził ogromne zainteresowanie na przełomie lat 80 i 90-tych, do kin przez wiele tygodni masowo ciągnęła zachwycona publiczność. Utwór cechuje logiczna dramaturgia, poza świetnym Robinem Williamsem w rolach głównych występują młodzi aktorzy. Film zdobył wiele nagród filmowych, m.in. Oscara za oryginalny scenariusz, był nominowany w czterech kategoriach. Oceniam ten film tak wysoko przede wszystkim za wyjątkowość scenariusza na tle innych fabuł filmowych.
reżyser | ||
scenariusz |