Młoda Viridiana chce zostać zakonnicą, aktualnie odbywa nowicjat. Z oburzeniem odrzuca propozycję zawarcia małżeństwa, jaką składa jej wuj Don Jaime, tym bardziej, że ucieka się on do oszustwa. Odrzucony wuj popełnia samobójstwo, a Viridiana czuje się za to odpowiedzialna, a jednocześnie odziedzicza po nim majątek. Występuje z klasztoru i wbrew woli współdziedzica Jorge zakłada w majątku wuja przytułek dla ubogich. Ale cały jej plan kończy się tragicznie - jak szybko się przekonuje nie można pogodzić celów religijnych i ludzkich niskich instynktów. Do domu wdzierają się żebracy, brutalnie traktują domowników, a Viridiana z trudem unika zgwałcenia.
Ten film Luis Bunuel wyreżyserował w Meksyku, gdzie udał się na emigrację ze swojego ojczystego kraju Hiszpanii, ze względu na cenzurowanie tam jego filmów. To jego kolejny film o niespełnianiu się ideałów religijnych i jego kolejny film, który w różnych częściach świata wyświetlany jest tylko w okrojonej wersji (np. w Niemczech). W Hiszpanii film był w ogóle zakazany z powodu szokujących scen z chrześcijańską symboliką - uczta żebraków, to scena jak wyjęta z ostatniej wieczerzy, przy wtórze muzyki Haendla. Tymczasem współcześnie ten film uważany jest za jeden z najlepszych dzieł hiszpańskiego surrealizmu. Jak wszystkie filmy Bunuela jest świetnie zrealizowany, Fernando Rey (praktycznie "etatowy" aktor Bunuela) gra świetnie, podobnie jak pozostali bohaterowie. Poza swoją wymową ten film był wielkim wydarzeniem artystycznym, doskonale zrealizowanym, gdzie każda scena i każde słowo ma znaczenie, a najczęściej jeszcze drugie dno.
dodaj komentarz
  |
 |
reżyser | |
|
scenariusz | |
|
scenariusz |
|
jako Viridiana | |
|
jako Don Jaime | |
|
jako Jorge | |
|
jako Ramona | |
|
jako Lucia | |
|
jako Rita | |
|
jako Beggar |
