W filmie nie ma konkretnej fabuły, głównym bohaterem jest dziennikarz Marcell, prowadzący też rubrykę plotek. Szukając tematu, podczas wypraw w ciągu dnia i w nocy po Rzymie, spotyka wiele rozmaitych sytuacji i osób. Jedną z nich jest zabawowa gwiazda filmowa Sylvia, dalej mamy kłótnię dziennikarza z kochanką. Dziennikarz z jednej strony uczestniczy w arystokratycznym przyjęciu (degeneracja), z drugiej mamy fanatyzm religijny w wyniku rzekomego objawienia w podrzymskiej wsi. Kolejna postać to intelektualista, którego dziennikarz odwiedza w domu, a który tylko pozornie jest szczęśliwy i spokojny.
To jeden z najważniejszych filmów Felliniego przedstawiający konkretny moment włoskiej historii i XX-wiecznego społeczeństwa. Jak zwykle u tego reżysera film zniekształca rzeczywistość, przedstawia ją w sposób subiektywny i fantazyjny. Mamy tu paparazzi, elegancki świat, ulotną i beztroską frywolność. Ten film niektórzy uważają za epokowy, w rzeczywistości jest to jeden z najlepszych dokumentów tamtych czasów. To doskonały film, choć dla współczesnego widza może być niezrozumiały i trudny w odbiorze. Film jest czarno-biały, ale trudno zapomnieć choćby kilku scen z tego filmu: kąpiel w fontannie di Trevi dziennikarza z Sylvia, posąg Chrystusa zwieszający się ze śmigłowca, przyjęcie na zamku i wiele innych.
Film od początku uznano za wydarzenie, chociaż wzbudził liczne kontrowersje, a nawet publiczne protesty. To pierwszy duży film Mastroianniego, który świetnie pasuje do roli nieco zagubionego, niezdecydowanego, ze słabym charakterem człowieka. Zresztą takie postacie grywał potem najczęściej.
dodaj komentarz
  |
 |
reżyser | |
|
scenariusz | |
|
scenariusz | |
|
scenariusz | |
|
scenariusz |
|
jako Marcello Rubini | |
|
jako Sylvia | |
|
jako Maddalena | |
|
jako Paola | |
|
jako Emma | |
|
jako Fanny | |
|
jako Steiner | |
|
jako Father Marcellas | |
|
jako Paparazzo | |
|
jako Jane |
