W 1939 roku radio WBN z Chicago ma po raz pierwszy nadawać na żywo na oba wybrzeża, ale choć dla zgromadzonych w teatrze widzów i gości specjalnych wszystko wygląda świetnie, to za kulisami nie wszystko idzie tak gładko, jak mogłoby się wydawać. Penny Henderson stara się zapanować nad programem, choć główny sponsor domaga się w ostatniej chwili naniesienia mnóstwa zmian w scenariuszach, scenarzyści są bliscy odejścia z pracy, reżyser nie jest na tyle kompetentny, żeby zadbać o własne życie, nie mówiąc już o tym. że mąż Penny, Roger Henderson, prawdopodobnie ją zdradzał. Aha, jest jeszcze jeden, drobny, problem – ktoś zabija ludzi zaangażowanych w produkcję. Kiedy pojawiają się policjanci, starają się nie ingerować w transmisję na żywo, ale niestety Roger szybko staje się ich głównym podejrzanym, a Penny jest na skraju załamania nerwowego. Mimo to przedstawienie musi trwać dalej...
Komedia kryminalna osadzona w złotej erze radia - podczas gdy na oczach widzów powstaje program na żywo, w tle policja szuka mordercy, który z jakiegoś powodu zabija osoby powiązane z programem. Mimo zaangażowania George’a Lucasa w produkcję Zabójcze radio okazało się klapą i nie znalazło publiczności po premierze. Jednym z problemów było użycie slapsticku w filmie, co było adekwatne do epoki, w której toczy się historia, ale niezbyt odpowiednie dla współczesnego odbiorcy. Jednak kiedy już przejdzie się przez slapstick, reszta filmu to wysokiej jakości scenariusz, obsada wypełniona gwiazdami i unikalny hołd dla starego radia. Warto oobejrzeć nie dla nostalgii, ale dlatego, że jest to dobry film, który niefortunnie powstał w niewłaściwych czasach.
reżyser | ||
scenariusz | ||
scenariusz | ||
scenariusz | ||
scenariusz | ||
scenariusz |